KASA 3+2+P

A rehabilitación precisa sempre dun primeiro momento de reflexión para decidir onde reside o valor patrimonial, cal é a identidade da construción, cales os elementos distorsionadores e cales os potenciais arquitectónicos.

Nesta vivenda a idea era clara, o primeiro bosquexo foi aceptado de inmediato, todo encaixaba. Os condicionantes de partida son un programa de vivenda aberta nunha edificación existente en casco histórico, en bastante mal estado, de cruxía estreita, que da a un patio traseiro elevado media planta con respecto ao nivel da rúa.

A solución pasa por estruturar o programa en medias alturas, unha cara á rúa e outra cara o patio. En medio os elementos verticais: a escaleira e os cuartos pechados con instalacións.

A escaleira é un punto focal, enmarcada por esa medianeira en pedra da vivenda máis primitiva. Pintamos o metal de azul e iluminámola dende a cuberta. É o elemento que distribúe, o verdadeiro eixo vertebrador de toda a vivenda.

Os cuartos pechados con instalacións cumpren unha dobre función; serven como elemento separador das estancias a distintas alturas, que nos permite ter unha vivenda aberta pero diferenciada espacialmente, e aglutinan os montantes de instalacións facilitando a construción e o mantemento.

Deixamos o OSB á vista, a madeira leva autoclave e lasures, pero non brillos de vernices. A pedra limpa e encintada, ata onde existe, diferenciando a ampliación do existente. As instalacións colócanse en tubo á vista con caixas non empotradas. Esta crueza responde a unha intención, común a cliente e arquitecta, de potenciar a visibilidade da arquitectura en todos os elementos, especialmente aqueles que adoitan esconderse atendendo a estándares de estética.